Bazı şarkılar o kadar dokunulmaz, o kadar görülmez, o kadar duyulmaz ki… Sadece hissedilebilir. Nice sanatçı dururken bir köşede ben bugün gittim ve Lara Di Lara’yı konuk ettim bu aydınlık güne, tabii ne kadar aydınlık olduğu tartışılır fakat bu güzel kadın her güne yakışır.
Geçenlerde canlı dinleme fırsatı buldum bu başarılı sanatçımızı ve sesi oldukça ‘bencil’di. Gerçek ismiyle Dilara Sakpınar yakın mesafedeki sanatçılara pek bir fırsat tanımıyor geçtiğimiz günlerde ve bunun adı bencilliktir günümüz müzik piyasasında. Birkaç hafta içerisinde bu genç sanatçının yeni albümünü raflarda göreceğiz.
Benim açımdan şöyle bir gerçek var ki şarkılar dinginleştirici bir etkiye sahip. Gülümsetiyor insanı. Hayat da böyle işte. Vücudunun yüzde doksan dokuzu öfkeden oluşsa da arkadaşına telefonda nerede kaldığını sorup onu azarlarken o şarkı sana temas ettiğinde -veyahut sen onun temas ettiğini düşlediğinde- sözünün kesilmesine bile aldırmadan gülümsüyorsun, uzun bir aradan sonra.
Bu kadına ne sıfat getirsem bilemiyorum fakat şarkılarını o koca salonda hiç tanımadığınız yüzlerce insanla birlikte söylerken gerçekten duygularınız o sahne ışıkları arasında çırpınıyor ve salonun ortasına doğru aktığınızı hissediyorsunuz, hem de diğer bilmem kaç kişi ile birlikte ve aynı tempoda. Bu ortamı bize sağlayabilen bir kadını yabana atabileceğimizi düşünmüyorum. Ve şarkı girer: Buluşmuşuz Aslında.
“Nedir ki insan olmak?
Nedir ki beraber yaşamak?
Sen olmazsan ben de olmazdım. Olmazdık.”
Bu içerik size ne hissettirdi?
