Bu güzel insanlar 4 kişilik grup kurmuşlar, adları da 163. Neden 164 değil de 163? Ankara’da yaşayanlar bilir otobüsler, dolmuşlar insanın sevgilisi gibi oluyor bu şehirde. 163 Kızılay otobüs hattı, bu rutini anlamlı bir şeye dönüştürmüşler. Muhteşem bir mizah anlayışına sahip bu 4 gencin ilk parçaları Bulutlara İltifat’ı dinlediğimde “Yahu kim, nasıl yazmış bunu” demiştim.
Her parçalarında insan kendine ait cümleler buluyor. Bu cümleleri de grubun elektro gitaristi Yamaç Yeşil yazıyor. 90’ların sonuna doğan bu 98’li gençler, ömürlerinin baharında öyle güzel işler başarıyorlar ki takip ederken ağzım açık kalıyor. O kadar samimi, sıcaklar ki iki kez dinlesen üçüncünün boynu bükük kalıyor, bir daha dinleyeceğim diyorsun. Sanki şarkıları “evet sen sen, sana yazdım bunu” der gibi. Ne kadar anlatılsa az; 163’ü yaşamak lazım.
163official etiketiyle tüm sosyal ağlarda bulmanız mümkün.
Bulmanızı şiddetle öneriyorum, özellikle instagramda muhteşem kaynatıyorlar. Bu gençler çok güzel yerlere, bu kaliteyle gelecekler biliyorum. Burdan 163’ün mimarlarına; Doruk Okyay, Mehmetcan Bindak, Yamaç Yeşil ve Onat Oskay’a selamlar olsun, sevgili misali sevip müzikle besledikleri grupları 163; sıcacık bir aile. Dünyanın neye ihtiyacı var tartışılır. Ama samimiyete ender rastlanıyor. Bu samimi parçaları için hepsine teşekkür ediyorum. Sizleri de ailemize bekliyorum, görüşmek üzere “öpücükss :’)”
