1969 Yılından bu yana tam tamına 50 müzik yılı… Yetmişlerin başında efsaneleşen “The Big 4” zincirinin (Led Zeppelin, Black Sabbath, Deep Purple, Uriah Heep) koparılamaz bir halkası. Uriah Heep; klasikleşmiş, dünya mirası halini almış şarkıları ve yeni albümleriyle “Living the Dream World Tour” kapsamında İstanbul’da dinleyicileriyle buluştu.
Konser 10 Şubat Pazar günü Zorlu PSM’de gerçekleşecekti fakat grubun ekipmanlarını taşıyan aracın gümrüğe takılmasından dolayı bir gün ertelendi. Şehir dışından gelenler, tüm programlarını bu geceye göre ayarlayanlar derken ufak çaplı bir hayal kırıklığı oluşsa da, grup yayınladığı özür videosuyla ve sahnedeki muhteşem performanslarıyla dinleyenlerine bu aksiliği unutturmayı başardı. Pazartesi sendromu bir günlüğüne de olsa yerini hard rock esintisine bıraktı.
Detaylara gelecek olursak; söylenecek çok şey var ama tüm kelimelerin ulaşacağı sonuç aslında aynı. Grubun enerjisinden ve karakterinden asla hiçbir şey kaybetmemesi, her şarkının her saniyesinde bizleri 1970’li yıllara ait bir duygu atmosferinin içerisine çekmesi gibi…
Zaman kavramını öylesine parçaladılar ki; 2019 yılında, dinleyicilerin telefonlara sarılmadığı, herkesin ciddi anlamda “o an”ı yaşadığı bir konsere tanık olduk. Üstelik bu durumun dinleyicilerin yaş ortalamasıyla da bir bağlantısı yoktu. Elli yıllık Uriah Heep hayranlarının ve grubu 2000’li hatta 2010’lu yıllarda tanıyan gençliğin, müzik sayesinde nasıl ortak bir zaman algısında buluşabildiğini gördük.
“Rock konserleri neden koltuklu salonlarda yapılıyor?” sorusu daha konser başlamadan ortalarda dolanıyordu ve konserin başlamasından kısa bir süre sonra Uriah Heep bu duruma el attı. Tüm dinleyenlerini ayağa, hatta ön taraflara davet etti. İyi ki de yaptı. Bu sayede hem grubun enerjisinin dinleyenlere nasıl yansıdığını daha açık bir şekilde gördük hem de konser ait olduğu ruha kavuşmuş oldu.
“Living the Dream” albümü ile başlayan konser “July Morning”, “Gypsy” gibi Uriah Heep başyapıtlarıyla devam etti, setlist bizleri yıldan yıla ama hep aynı ruha sürükledi. İkinci saatin sonlarına geldiğimizde akustik gitar eşliğindeki “Lady in Black” performansına tüm salonun hep bir ağızdan katılımıyla da vedalaşmış olduk. O dakikalarda; Uriah Heep grubuna, yarım asırlık süreçteki tüm grup üyelerine, bu turnenin gerçekleşmesinde rolü olan bütün ekibe teşekkür etmekten başka söyleyecek bir şeyimiz de kalmadı.
Not: Grup sahneden inerken tekrar geleceklerini ima etti, onu da unutmadık, bekliyoruz!
